Buzdolabı(2-8 °C) 14 Gün|Dondurucu(- 20 °C) 180 Gün|Oda Sıcaklığı(20-25 °C) 24 Saat saklanabilir.
Otoimmun nörolojik hastalıkların ayırıcı tanısı, Otoimmun ensefalopati ayırıcı tanısı
Otoimmün ensefalopatiler, klasik olarak tanınan “limbik ensefalit” klinik ve radyolojik spektrumunun ötesine geçer. Konfüzyonel durumlar, psikoz, deliryum, hafıza kaybı, halüsinasyonlar, hareket bozuklukları, duyusal veya motor şikayetler, nöbetler, uykusuzluk, ataksi, göz hareketi sorunları, mide bulantısı, kusma, yetersiz antidiürez, koma, disotonomi veya hipoventilasyon dahil olmak üzere subakut veya sinsi başlangıçlı bir dizi nörolojik sunumu kapsar. Klinik seyir, eşlik eden otoimmün bozukluk (örn., tiroidit, diyabet), otoimmünitenin serolojik kanıtı, intratekal inflamasyonun omurilik sıvısında tespiti, nörogörüntüleme veya elektroensefalogram anormallikleri ve immünoterapi testine olumlu yanıt temelinde otoimmün ensefalopati tanısından şüphelenilmelidir.
Bir veya daha fazla nöral otoantikorun saptanması, otoimmün ensefalopatinin teşhisine yardımcı olur ve paraneoplastik nöronal hastalıklar nedeniyle kanser araştırmasına rehberlik edebilir. Otoimmün ensefalopatilerin geri dönüşümlü olduğunu vurgulamak önemlidir. İlerleyici (geri döndürülemez) bir nörodejeneratif durum olarak yanlış teşhis nadir değildir ve hasta için yıkıcı sonuçlara sahiptir. Ensefalopatinin ayırıcı tanısında otoimmün bir etiyoloji olasılığını göz önünde bulundurulması önemlidir. Nöral antikorları tek tek çalışmak yerine bir panel olarak çalışmak genellikle tercih edilir, çünkü bu antikorlar arasındaki fenotipik örtüşme önemli olabilir. Panel içinde çalışılan antikorlar; voltaj kapılı nöronal potasyum kanalları (LGI1, CASPR2), iyonotropik glutamat reseptörleri iGluR (NMDA, AMPA 1-2), Metabotropik GABA- B, DPPX’dir.
Antikorlar, hem BOS, hem de serum saptanabilmektedir. Serum veya BOS analizi için duyarlılık ve özgüllük, farklı antikorlar arasında değişiklik gösterir; bu nedenle her iki numunede de antikor testi çalışılması önerilir.
